نتایج پژوهش جدید محققان دانشگاه گوتنبرگ نشان داد،

خطر ابتلا به آلزایمر در زنان خجالتی و پر استرس بیشتر است. مطالعات جدید نشان داده است زنانی که در سنین میانسالی نگرانی داشته، به خوبی با استرس کنار نمی‌آیند و نوسانات خلق و خو را تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آلزایمر در در مراحل بعدی زندگی‌شان قرار دارند. لنا جانسون، محقق سوئدی اظهار کرد: استرس طولانی مدت خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد.

این مطالعه بر روی 800 زن در طول 40 سال انجام شد و نتایج امیدوار کننده‌ای را به همراه داشت. ای

ن زنان در مورد استرس‌های طولانی مدت مورد پرسش قرار گرفته و همچنین تحت آزمون‌ها حافظه قرار داشتند. نزدیک به 40 سال بعد و در سال 2006، در حدود یک پنجم از این زنان شرایط مرتبط با زوال عقل ایجاد شده بود. محققان دریافتند تنش‌های عصبی، نگرانی و استرس عامل موثر در ابتلا به این بیماری بوده است. یافته‌های این تحقیق در مجله Neurology منتشر شده است.

بر اساس مطالعه دانشمندان کانادایی، تغییرکردن شیوه راه‌رفتن افراد می‌تواند خلق‌و‌خوی آن‌ها را تغییر داده و شادی‌ یا غم‌شان را افزایش دهد. از مدت‌ها پیش این تصور وجود داشته که خلق‌وخوی افراد بر شیوه راه رفتن‌شان اثر می‌گذارد و این که افراد غمگین شانه‌هایشان را پایین می‌اندازند، در حالی که اشخاص شاد در خیابان بالا و پایین می‌پرند. هم‌اکنون محققان نشان داده‌اند عکس این موضوع نیز صادق است و این که شیوه راه‌رفتن بر خلق‌و‌خوی اشخاص اثرگذار است. در این مطالعه، افرادی که از آن‌ها خواسته‌ شد به شیوه افسرده راه بروند، بازویشان را کمتر حرکت دهند و شانه‌هایشان را رو به جلو بیاندازند، خلق‌و‌خوی بدتری را نسبت به افرادی تجربه کردند که به شیوه‌ای شادتر راه رفتند. «پروفسور نیکلاس ترویه» از «موسسه تحقیقات پیشرفته» کانادا در مطالعه پیشین خود نشان داده بود افراد افسرده بسیار متفاوت از افراد شاد راه می‌روند؛ هم‌اکنون وی و همکارانش نشان داده‌اند عکس این موضوع نیز صادق است. آن‌ها به شرکت‌کنندگان حاضر فهرستی از کلمات منفی و مثبت مانند ترسیده، زیبا و مضطرب نشان دادند، سپس از سوژه‌ها خواستند روی تردمیلی راه بروند در حالی که حرکت و ژست بدنشان ارزیابی می‌شد. یک صفحه به شرکت‌کنندگان معیاری را نشان می‌داد که بسته به این که سبک راه‌رفتن آن‌ها افسرده‌ یا شاد بود، به سمت چپ یا راست حرکت می‌کرد اما سوژه‌ها نمی‌دانستند که این معیار، چه چیزی را ارزیابی می‌کند. محققان به تعدادی از شرکت‌کنندگان گفتند با راه‌رفتنشان، این معیار را به سمت چپ حرکت دهند در حالی که از دیگران خواستند آن را به سمت راست حرکت دهند. پس از آن شرکت‌کنندکان باید واژگانی را که از فهرست‌های منفی و مثبت به یاد داشتند، یادداشت کنند. تفاوت در یادآوری نشان می‌داد که راه‌رفتن افسرده‌وار واقعا خلق‌و‌خوی افسرده‌تری را موجب می‌شد. مطالعات پیشین نشان داده بودند بیمارانی که افسرده هستند، واقعه‌های منفی را بیش از امور مثبت زندگی‌شان (به ویژه مناسبت‌های رخ‌داده درباره خودشان) به یاد می‌آورند و این که به یادآوردن مناسبت‌های منفی خلق‌و‌خوی آن‌ها را بدتر می‌کند. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Behavior Therapy and Experimental Psychiatry منتشر شد.