تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران انگلیسی نشان می دهد، کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار افسردگی بوده اند، با افزایش خطر ابتلا به افسردگی در بزرگسالی مواجه هستند. محققان دانشگاه بریستول در این مطالعه فرزندان هشت هزار مادر مبتلا به افسردگی قبل یا پس از زایمان را مورد بررسی قرار دادند. 
نتایج به دست آمده نشان می دهد، خطر ابتلای فرزندان مادران افسرده به این عارضه در 18 سالگی 1.3 برابر بیشتر از فرزندان مادران فاقد افسردگی در زمان بارداری است. دکتر ربکا پیرسون، سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: افسردگی در دوران بارداری باید جدی گرفته شده و به سرعت درمان شود. درمان های پزشکی در دوران بارداری می تواند خطر مشکلات سلامت روانی در کودکان را به طور چشمگیری کاهش دهد. پروفسور کارمین پاریانته از کینگز کالج لندن نیز خاطر نشان می کند: تحقیقات نشان می دهد که توسعه سلامت روانی فرد نه از بدو تولد، بلکه از رحم مادر آغاز می شود؛ پس باید افسردگی در زمان بارداری درمان شود تا از مشکلات روانی مادر و بروز اختلال در سلامت روانی نسل های آینده پیشگیری شود. 
زنان دچار افسردگی باید قبل از بارداری نسبت به درمان خود اقدام کنند و در صورت بارداری نیز باید به سرعت تحت درمان قرار بگیرند. عوامل مختلفی در افسردگی قبل و بعد از زایمان نقش دارند و حمایت اجتماعی مهمترین عامل محیطی موثر در بروز افسردگی پس از زایمان تلقی می شود. نتایج این پژوهش در مجله JAMA Psychiatry منتشر شده است.

مطالعه جدید نشان می‌دهد افراد متاهلی که مبتلا به سرطان هستند، در مقایسه با افراد مجرد، مدت طولانی‌تری زندگی می‌کنند. تحقیقات محققان «موسسه سرطان دانا-فاربر» و بریگهام و بیمارستان زنان امریکا همچنین نشان می‌دهد سرطان افراد متاهل در مراحل زودتری تشخیص داده می‌شود. افزون بر این، این افراد همچنین اغلب فرایند درمانی موفقیت‌آمیزتری دارند و درمان مناسب‌تری را نیز دریافت می‌کنند. 
داده‌های جدید نشان می‌دهد ازدواج می‌تواند اثر سلامتی مهمی بر بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد و این موضوع در میان تمامی موارد مطالعه‌شده صدق کرد. محققان معتقدند حمایت اجتماعی از سوی همسران منجر به پیشرفت بقای قابل‌توجهی در میان افراد بیمار می‌شود. همسران اغلب بیماران را در ویزیت‌ها همراهی می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که همسرشان توصیه‌ها را به خوبی درک کرده و تمامی درمان‌ها را به طور کامل از سر می‌گذراند. با استفاده از «برنامه نظارت، نتایج پایانی و اپیدمولوژی» موسسه ملی سرطان امریکا، دانشمندان 734 هزار و 889 نفر مبتلا به سرطان بین سال‌های 2004 و 2008 را تحلیل کردند. آن ها بر 10 عامل اصلی مرگ‌های سرطانی یعنی ریه، کلورکتال، سینه، پانکراس، پروستات، کبد/مجرای صفرا، لنفوم غیرهوچکین، سر و گردن، تخمدان و سرطان متمرکز شدند. 
پژوهشگران همچنین این داده‌ها را با تعدادی از مولفه‌های اثرگذار شامل سن، جنسیت، نژاد، نوع سکونت، تحصیلات و درآمد خانگی مطابقت دادند. تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد در مقایسه با بیماران متاهل، بیماران سرطانی مجرد شامل افراد بیوه و همسر از دست داده، 17 درصد بیشتر احتمال داشت به سرطان متاستاز مبتلا باشند و همچنین 53 درصد کمتر احتمال داشت که درمان مناسب را دریافت کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Journal of Clinical Oncology منتشر شد.

محققان دانماركي مي گويند: نيم ساعت ورزش در روز مفيد تر از يك ساعت است. مطالعات اخير محققان دانشگاه كپنهاگ دانمارك نشان مي دهد افرادي كه اضافه وزن كمي دارند و در روز ۳۰ دقيقه ورزش مي كنند، وزن بيشتري را نسبت به كساني كه يك ساعت در روز فعاليت بدني دارند، از دست مي دهند. 
براي اين پژوهش، محققان به مدت ۱۳ هفته، ۶۰ نفر را كه كمي اضافه وزن داشتند و سالم بودند مورد بررسي قرار دادند. در اين تحقيق نيمي از آنها به مدت ۳۰ دقيقه در روز برنامه ورزشي فشرده از جمله دويدن، دوچرخه سواري و تمرينات با وزنه را دنبال كردند. در حالي كه گروه ديگر به مدت يك ساعت در روز ورزش كردند. سپس از شركت كنندگان خواسته شد تا به پرسشنامه اختصاصي درباره احساس خستگي در طول دوره پاسخ دهند. در پايان ۳ ماه، افرادي كه تنها ۳۰ دقيقه در روز ورزش مي كردند به طور متوسط ۱.۳۵ كيلوگرم وزن از دست دادند. در حالي كه گروه دوم با وجود ورزش هاي فشرده تر تنها يك كيلوگرم وزن از دست دادند.
محققان در توضيح اين پديده شگفت انگيز مي گويند كساني كه ۳۰ دقيقه در روز ورزش مي كنند براي ادامه روز انرژي كافي در اختيار دارند و زندگي متعادل تر و سالم تري دارند. در نتيجه اين افراد در پايان روز انرژي بيشتري صرف مي كنند و وزن بيشتري از دست مي دهند. در حالي كه افرادي كه يك ساعت در روز حركات ورزشي انجام مي دهند پس از يك ساعت خسته شده و براي ادامه روز انرژي كافي ندارند و به استراحت مي پردازند. محققان بر اين باورند كه ميزان متوسط ورزش در روز تاثير قابل توجهي بر فعاليت هاي روزانه افراد دارد. نتايج اين تحقيق در نشريه دانماركي (Scandinavian Journal of Public Health) به چاپ رسيده است.

براساس تحقیقات دانشکده هاروارد با سرپوش گذاشتن بر احساسات در واقع افراد از سال‌ها زندگی خود چشم‌پوشی می‌کنند. آخرین تحقیقات نشان داده است افراد با سرکوب کردن احساسات خود حداقل یک سوم زودتر از افرادی که نظر خود را بیان می‌کنند، می‌میرند. این تحقیق که توسط دانشمندان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد و دانشگاه روچستر انجام شده است، نشان داد: علت خطر مرگ زودرس در بین افرادی که نظر خود را به راحتی بیان نمی‌کنند 35 درصد افزایش می‌یابد. همچنین آنها دریافتند که این موضوع 47درصد ابتلا به بیماری‌های قلبی و70 درصد ابتلا به سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. 
این تحقیق بر روی 796 مرد و زن که متوسط سن آنان 44سال بود انجام شد و میزان سرکوب کردن احساسات در این افراد مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق 12سال بعد در حالی که 111 نفر از این افراد به دلیل سرطان و بیماری‌های قلبی از بین رفته ‌بودند، بازبینی شد. با این وجود دقیقا سرکوب کردن احساسات و علل مرگ ‌زودرس روشن نیست. البته مصرف تنقلات و استعمال دخانیات در پنهان کردن احساسات تاثیر دارد. 
فرضیه دیگر در این مورد استرس نگه داشتن افکار منفی و اختلال در تعادل هورمونی بدن است که موجب افزایش خطر بیماری‌های مرتبط با آسیب‌های بافت سلولی از جمله سرطان و مشکلات قلبی می‌شود. محققان اعلام کردند: این نتایج نشان‌دهنده ارتباط چشمگیر بین میزان سرکوبی احساسات و میزان مرگ و میر است. نتایج این تحقیق در نشریه Psychosomatic Research منتشر شده‌ است.